شرکت بلتون در کنار شهر شیکاگو در ایالت ایلینوی واقع شده و یکی از بزرگترین تولیدکنندگان محصولات شنوایی در آمریکا است. این شرکت در بازار جهانی نیز حضور پررنگی دارد و محصولاتش در بیش از 50 کشور دنیا به فروش می رسد. بلتون نه تنها محصولاتش، بلکه سابقه‌ی درخشان خدمات پس از فروش خود را نیز مایه‌ی افتخار خود می‌داند.
تاریخچه‌ی بلتون
در سالهای دهه‌ی 1930 میلادی، فردی به نام سم پوزن (Sam Posen) یک سمعک ساده طراحی کرد تا دوستش بتواند مقداری از شنوایی خود را باز یابد و از زندگی لذت ببرد. این سمعک ساده باید موفق بوده باشد، زیرا در حوالی سال 1940 پوزن شرکت بلتون را در مرکز شهر شیکاگو بر روی زمینی به وسعت 120 فوت مربع بنا نهاد. در همان سال بلتون اولین سمعک تاریخ را با نام مدل اچ (Model H) معرفی کرد. پوزن در یک اتاق مشغول طراحی و ساخت سمعک‌ها می‌شد در حالی که همسرش در اتاق دیگری میزان شنوایی مراجعان را تست و سمعک‌ها را برایشان آماده می‌کرد.
در سال 1941 نماینده ای از شرکت توزیع سمعک مینیاپولیس (Minneapolis) از دفتر بلتون بازدید کرد و پوزن را قانع کرد که محصولاتشان را در آنجا به فروش برسانند. با وجود این که جنگ جهانی دوم در جریان بود و مواد اولیه بسیار نایاب بودند، بلتون قدم‌هایش را رو به جلو بر می‌داشت. برادر همسر پوزن، دیور بارنو (Daver Barnow) در سال 1943 به بلتون پیوست و پوزن و همسرش را قانع کرد که شبکه‌ی توزیع محصولات انحصاری خود را داشته باشند. در حالی که جنگ ادامه داشت، بلتون درخواست دسترسی به نوع خاصی از باتری‌های فشرده را مطرح ساخت که در آن زمان تنها برای مقاصد نظامی استفاده می‌شد و در سال 1944 این اجازه را دریافت کرد. آنها ازا این باتری در دستگاه مونوپک (Mono-Pac) استفاده کردند. مونوپک اولین سمعکی بود که تمامی امکانات لازم را یکجا در خود داشت.
در اواسط دهه‌ی چهل میلادی، بلتون کاملا در حال اوج‌گرفتن بود. با 75 کارمند و کارخانه‌ای به وسعت 17.500 فوت مربع و پنجاه توزیع‌کننده در سرتاسر آمریکا در سال 1945، بلتون پیشرفتی بی‌نظیر را تجربه می‌کرد. سال 1946 سمعک بلتون هارمونی (Beltone Harmony) به بازار معرفی گردید. این سمعک از تمامی سمعک‌های موجود در بازار کوچک‌تر بود، زیرا از باتری‌های جیوه‌ای استفاده می‌کرد و این باتری‌ها از دیگر باتری‌های معمول کوچک‌تر بودند. در همان سال پوزن از سلکتومتر (Selectometer) پرده‌برداری کرد. این دستگاه به توزیع‌کنندگان اجازه‌ی مناسب‌سازی سمعک برای مشتریان را می‌داد. همچنان در همان سال، بلتون با تاسیس بلتون اینترنشنال (Beltone International) بازارهای بین‌المللی را برای توزیع محصولاتش هدف قرار داد.
در سال 1947 با پایان جنگ، دولت آمریکا مدارهای الکترونیکی چاپی را برای استفاده‌ی شهروندان آزاد کرد و در سال 1948 بلتون اولین سمعک مبتنی بر مدارهای چاپی را با نام سیمفونت (Symphonette) به بازار عرضه نمود. تا سال 1949 بلتون بیش از 100 نمایندگی در آمریکای شمالی داشت.
پس از یک دهه موفقیت، بلتون تصمیم داشت همچنان به راه خود ادامه دهد. در اوایل دهه‌ی پنجاه میلادی این شرکت تصمیم گرفت تا بر آموزش خریدارانش تاکید بیشتری انجام دهد تا باورهای اشتباهی که درباره‌ی کاهش شنوایی و استفاده از سمعک وجود داشت، تغییر کند. پیگیری این هدف نیز از طریق تبلیغات گوناگون، تاسیس موسسه‌ای برای آموزش مشاوران و میزبانی اولین نمایشگاه بین‌المللی توزیع‌کنندگان لوازم کمک‌شنوایی انجام شد. در این نمایشگاه، بلتون از سمعک‌های سری ملودی (Melody) رونمایی کرد و طریقه‌ی استفاده از آنها را به کمک دو مدل که گیرنده‌های سمعک را به زیرپوش خود متصل کرده بودند، نمایش داد. همچنین از گیرنده‌های دیگری نیز رونمایی شد که به سنجاق سینه، کراوات و عینک متصل می‌شدند.
در سال 1952 بلتون دفتر مرکزی خود را به مساحت 30.000 فوت مربع در شیکاگو بنا گذاشت. در سال 1953 نیز نسخه‌ی جدیدی از سمعک لیریک (Lyric) ارائه کرد که در آن از لامپ‌های خلاء و ترانزیستورها استفاده شده بود. سمعک بعدی کانسرتو (Concerto) نام داشت که تماما ترانزیستوری طراحی شده بود و پس از آن آلگرو (Allegro) به بازار عرضه شد که به خاطر سبک و کوچک بودن گیرنده‌ی آن و امکان مخفی‌سازی بهترش، بیشتر مورد توجه بانوان قرار گرفت. پس از آن هم سمعک آپرتا (Operetta) در اختیار خریداران قرار داده شد. در این زمان، بلتون بیش از 300 کارمند در اختیار داشت و لری (Larry) پسر پوزن نیز بعد از دریافت مدرک مهندسی برق، به این تیم پیوسته بود.
در سال 1956 بلتون از نوع جدیدی سمعک به اسم هیرن‌سی (Hear-N-See) پرده برداشت که به صورت متصل به عینک عرضه می‌شد. سال 1957 نیز این شرکت با معرفی سمعکی متصل بر عینک که از طریق رسانایی استخوان عمل می‌کرد، قدم‌هایش را فراتر از مرزهای تکنولوژی آن زمان گذاشت. اولین سمعک پشت گوشی بلتون به اسم مینیوئت (Minuet) در سال 1958 به بازار عرضه شد و حتی در نمایش‌های تئاتر تبلیغ گردید.
بلتون سالهای دهه‌ی شصت را صرف معرفی خود کرد. در این سالها این شرکت حضور گسترده‌ای در شبکه‌ی رادیویی سی‌بی‌اس (CBS) داشت که از نظر تبلیغاتی، قدمی بزرگ به سوی همگانی‌شدن بود. بلتون هدفش را صرفا ارائه‌ی سمعک به بازار نمی‌دانست، بلکه این هدف را توانبخشی شنوایی به صورت عام توصیف می‌کرد. این شرکت همچنین فعالیت‌های بشردوستانه‌ی خود را نیز در این دوره با اهدای لوازم شنوایی‌سنجی و سمعک به افراد محروم آمریکای جنوبی آغاز کرد. در سال 1963 نیز بلتون چهارمین مرکز تحقیقاتی خود را در شیکاگو بنا گذاشت و آن را به جدیدترین لوازم تحقیقاتی مجهز نمود.
دهه‌ی شصت میلادی شاهد نوآوری‌های بیشتری از بلتون بود. پوزن در سال 1964 مدار الکترونیکی بسیار کوچکی را ابداع کرد که ابعاد سمعک‌های پشت گوشی را کاهش چشمگیری داد و از این تکنولوژی در سمعک‌های سرنید (Serenade) خود بهره برد. سمعک بعدی که از این تکنولوژی در آن به کار برده شد، سمعک براوو (Bravo) بود و همچنین در این سری سمعک‌ها برای اولین بار از قالب‌ریزی انتخابی استفاده شد تا راحتی بیشتری برای مصرف‌کننده به ارمغان بیاورد. کیت “غلبه بر گرما” نیز در سال 1967 با استفاده از سیلیکا ژل برای کاهش رطوبت سمعک‌ها جهت افزایش طول عمر آنها عرضه شد. سال 1969 بلتون Ear Mold مخصوص به فضانوردان آمریکایی را در اختیار آنها گذاشت تا از شنوایی آنها هنگام صعود و بازگشت به زمین محافظت به عمل بیاورد.
این شرکت موفقیت‌های عمده‌ای را همچنان در دهه‌ی هفتاد میلادی تجربه می‌کرد. بلتون در این سالها مجددا دفتر مرکزی خود را گسترش داد، سی سالگی خود را جشن گرفت، سه نمایشگاه بین‌المللی دیگر برگزار کرد و نهایتا در سال 1974 لری، فرزند سم پوزن، ریاست شرکت را به عهده گرفت.
بعد از صرف بیش از 50 هزار ساعت تحقیق و پژوهش، بلتون سیستم تشخیص سرتیفکس (Certifax) را در سال 1977 در اختیار متخصصین شنوایی سنجی قرار داد تا به کمک آن بتوانند به ارزیابی و اندازه‌گیری کیفیت صدای سمعک‌های بلتون بپردازند. در نهایت سال 1979 آغاز اولین شراکت بلتون در کانادا بود.
در سالهای دهه‌ی هشتاد میلادی بلتون کماکان موفقیت‌های بیشتری کسب می‌کرد و نامش به عنوان یک شرکت پیشرو و با کیفیت در اذهان ثبت شده بود. سمعک اوده (Ode) به عنوان اولین سمعک داخل مجرای شنوایی بلتون در سال 1983 تولید شد و به علت مخفی بودن آن، افراد بیشتری علاقمند به تهیه و استفاده از آن شدند. این سال همچنین با استفاده‌ی رییس جمهور وقت آمریکا (ریگان) از سمعک مصادف شد و احتمالا تا حد زیادی از مشکلات وی کم کرد. در دهه‌ی هشتاد بلتون به فتح بازارهای جهانی همت ورزید و در سال 1987 سمعک کوچکی با تکنولوژی انحصاری ضد موم گوش ارائه کرد که از باتری‌های بسیار کوچک‌تری بهره می‌برد و کاملا در مجرای شنوایی قرار می‌گرفت. در زمینه‌ی تشخیص نیز بلتون با ارائه‌ی دستگاه مدل 2000 (Model 2000) در سال 1988، قدم‌های محکمی برداشت. سال 1989 بستر ارائه‌ی قوی‌ترین سمعک درون کانال این شرکت تا آن زمان، یعنی آپرا مکس (Opera Max) بود.
دهه‌ی آخر قرن نوزدهم و دهه‌ی اول قرن بیستم پیشرفت‌های گوناگونی برای بلتون با خود به ارمغان آورد. سمعک اینویزا (Invisa) در سال 1994 ارائه شد که تقریبا نامرئی بود، نرم افزار سلکتافیت (SelectaFit) جهت فیتینگ سمعک‌ها در سال 1996 طراحی گردید، سمعک بلتون دیجیتال در سال 1998 و بلتون ایو (AVE) برای فیتینگ سمعک‌ها در سال 2002 ارائه شدند، سمعک مارک (Marq) که کوچکترین سمعک پشت گوشی بود و بلتون ترو (True )که یک سمعک تماما بی‌سیم بود نیز در سال 2011 به بازار عرضه شدند.
امروزه بلتون یکی از تولیدکنندگان مطرح، با سابقه‌ای مستحکم در مراقبت از بیماران، نوآوری و خدمات پس از فروش در بازار جهانی قلمداد می شود.
